Kilka słów o Wigilii Paschalnej, która odbędzie się w naszej parafii o godz. 21.00. Po południu należy przybrać odświętnie kościół na uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. Przed rozpoczęciem Wigilii Paschalnej należy koniecznie zakończyć adorację przy Grobie Pańskim. Kapłan lub diakon ubrany w komżę i stułę następnie wyjmuje Hostię z monstrancji i chowa ją w tabernakulum. Na figurę Chrystusa leżącego w Grobie nakłada się białą zasłonę i ustawia figurę Chrystusa zmartwychwstałego. Następnie wygasza się świece przy Grobie Pańskim, a także światła w kościele, z wyjątkiem wiecznej lampki albo dwóch świec.

Liturgia Wigilii Wielkanocnej należy do Niedzieli Zmartwychwstania. Wszystkie obrzędy Wigilii Paschalnej odbywają się w nocy; nie wolno ich rozpocząć zanim nie zapadnie noc, a należy je zakończyć przed świtem niedzieli. Zasada ta musi być interpretowana ściśle. Przeciwne jej nadużycia i praktykowany czasem zwyczaj sprawowania Wigilii Paschalnej o godzinie, w której zwykło się antycypować Mszę niedzielną, zasługuje na odrzucenie. Przytaczane czasem powody antycypowania Wigilii Paschalnej, jak np. publiczne bezpieczeństwo, nie są wysuwane w przypadku nocy Narodzenia Pańskiego lub innego rodzaju zgromadzeń. Do poświęcenia należy przygotować prawdziwą świecę paschalną. Msza Wigilii Wielkanocnej powinna być celebrowana bardzo uroczyście. Uczestnicy liturgii Wigilii Paschalnej przynoszą ze sobą świece. Za odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych zyskuje się odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. Podczas całej Wigilii Paschalnej używa się szat białych. Orędzie Paschalne (Exsultet) w razie potrzeby może wykonać kantor, który nie jest diakonem. Wigilia tej nocy ma następujący układ: po krótkim obrzędzie światła (jest to pierwsza część Wigilii), Kościół święty rozważa wielkie dzieła, jakich Pan Bóg dokonał od początku dla swego ludu i wyraża ufność w słowo i obietnice Boże (część druga, czyli liturgia słowa); następnie wraz ze swymi nowymi członkami, odrodzonymi w chrzcie (część trzecia), zostaje zaproszony do stołu, który Pan przygotował Kościołowi, jako upamiętnienie jego śmierci i zmartwychwstania, w oczekiwaniu na Jego przyjście (część czwarta). Nie wolno samowolnie zmieniać tego porządku liturgicznego.

8. Wszędzie tam, gdzie to będzie możliwe, niech będą wykonywane wszystkie czytania, aby koniecznie była zachowana pewna długość wynikająca z natury Wigilii Paschalnej. Jeśli jednak okoliczności duszpasterskie wymagają, aby została zmniejszona liczba czytań, należy wykonać przynajmniej trzy urywki ze Starego Testamentu, z Prawa i z Proroków; nigdy nie należy opuszczać czytania z 14. rozdziału Księgi Wyjścia i odpowiadającej mu pieśni.

9. Stosowną jest rzeczą, aby wierni w Komunii Wigilii Paschalnej mogli przeżyć pełnię znaku Eucharystii, przyjmując ją pod postaciami chleba i wina. Zależy to od decyzji ordynariusza.

10. Zależnie od tradycji i warunków miejscowych procesję rezurekcyjną można odprawić bezpośrednio po Wigilii Wielkanocnej, albo rano w Niedzielę Zmartwychwstania przed pierwszą Mszą.

11. Jeżeli procesja rezurekcyjna odbywa się po Mszy Wigilijnej, wówczas opuszcza się obrzędy zakończenia.

12. Jeżeli procesja odbywa się w niedzielę rano, po Wigilii Paschalnej można ponownie wystawić Najświętszy Sakrament na całą noc lub na kilka godzin wieczornych i rannych przed rezurekcją. Najświętszy Sakrament wystawia się w monstrancji nie okrytej welonem. W czasie adoracji wieczornej w Wielką Sobotę nie należy już śpiewać pieśni wielkopostnych. Można adorować Najświętszy Sakrament w ciszy albo śpiewać pieśni wielkanocne i eucharystyczne. Można także odmawiać chwalebną część Różańca.

13. Przez całą oktawę Wielkanocy do formuły rozesłania dodaje się podwójne Alleluja.